EYVALLAH

Heves biter tortusuyla idare edersin. Yol uzun çünkü, yürümek gerek. Başkasının gösterdiği yoldan, gitmek bile istemediğin bir yere varabilmek adına yürürsün. Kan ter içinde kalırsın. Tökezlemek yasak. Düşersen yarı yolda bırakırlar.

"Varacağımız yer önemli değil, sizinle beraber yürüyebilmek için çıktım ben bu yola" dersin ama onlar önlerine çıkan her engeli senden bilirler.
Sen aynı ekmeği bölüşmek istersin, onlar "lüzum yok biz tokuz" derler.

Eş zamanlı bitişler güzeldir.
Kimsenin kimseyi yarı yolda bırakmadığı bir son gibi.

...

Hayallerini mesai saatlerinde harcayanların, özgürlüğünü asgari ücrete satanların, üç parça kemik için boynuna tasma taktıranların, çıkarları için beş para etmez adamların önünde el pençe divan duranların arasından geçip git.

Çünkü gidecek bir yerin var senin.
Varacak bir yerin yoksa, tüm gidişler kaçmaktır biraz.
Ama sen kaçmıyorsun. 

Denize gidiyorsun.
Daha doğrusu denize doğru gittiğini sanıyorsun ama adımların hep çıkmaz sokaklara götürüyor seni.